نوع مقاله : علمی -پژوهشی
نویسندگان
گروه جغرافیای طبیعی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
چکیده
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
نویسندگان [English]
یکی از مهمترین جنبههای رشد سریع و بدون برنامهریزی شهری، کاهش سطح پوشش گیاهی است که اغلب با سطوح غیرمجاز مانند ساختمانها و سایر سطوح نفوذ ناپذیر جایگزین میشود. کلانشهر تبریز، یکی از مناطق شهری مهم است که با رشد سریع در شمالغرب ایران واقع شده است. در این مطالعه، تغییرات زمانی- مکانی دمای سطح زمین (LST) با استفاده از دادههای ماهواره LANDSAT7 سنجنده ETM+برای یک دوره 15 ساله (2013-1999) مطالعه شد. برای محاسبه UHI از رویکرد تکاملی فرکتال ویژه (FNEA) و همچنین برای وضعیت زیست محیطی شهری از روش قیاسی وضع بحرانی زیستمحیطی (ECI) بر اساس LST و NDVI استفاده شد. نتایج نشان داد متوسط LST در کلانشهر تبریز بین 30 تا 43 درجه سلسیوس است و از سال 2010 به بعد بر مقدار انحراف معیار دمای سطح زمین افزوده شد؛ بطوریکه مقدار بیش از 4 درجه سلسیوس نیز برای LST مشاهده شد. تحلیل منطقهای دما و پارامترهای موثر در آن در کلان شهر تبریز نشان از همبستگی معنی داری بین LST با NDVI (منفی) و مناطق ساخته شدهشهری (مثبت) وجود دارد. مهمترین جزایر حرارتی شهری تبریز که با استفاده از روش FNEA آشکار شدند در فرودگاه تبریز، مناطق مسکونی پرتراکم همچون ملازینال، مناطق صنعتی جنوب غربی و پایانههای شهری تبریز دیده میشوند. شاخص ECI نشان داد سالهای 2002، 2003 و 2009 بیشترین مناطق طاقتفرسا را دارند؛ مقادیر SUHI و ECI در کلان شهر تبریز دارای تطابق مکانی هستند؛ لذا فضاهای سبز میتوانند به بهبود پایداری محیطی کلانشهر تبریز برای زیست پذیری شهری کمک شایان توجهی کند.
کلیدواژهها [English]