مهدی توکلی یرکی؛ سید احمد علوی؛ محمدرضا قاسمی؛ ایرج عبدالهی فرد
چکیده
به دلیل اهمیت هیدروکربوری فروبار دزفول، مطالعات ساختاری این بخش از کمربند زاگرس همواره مورد توجه بوده است. هدف این پژوهش، تحلیل مراحل دگرریختی پیش‌رونده و سبک چین‌خوردگی واحدهای آسماری و ژرف‌تر از آن در میدان‌های نفتی مارون و کوپال است. در این راستا، چندین افق (از راس احتمالی کنگان تا پاره‌سازند 6 گچساران) بر روی 15 برش لرزه‌ای تفسیر ...
بیشتر
به دلیل اهمیت هیدروکربوری فروبار دزفول، مطالعات ساختاری این بخش از کمربند زاگرس همواره مورد توجه بوده است. هدف این پژوهش، تحلیل مراحل دگرریختی پیش‌رونده و سبک چین‌خوردگی واحدهای آسماری و ژرف‌تر از آن در میدان‌های نفتی مارون و کوپال است. در این راستا، چندین افق (از راس احتمالی کنگان تا پاره‌سازند 6 گچساران) بر روی 15 برش لرزه‌ای تفسیر شده‌اند تا الگوی مراحل دگرریختی در ساختمان‌های نامبرده مشخص شود. نتایج نشان می‌دهند که ابتدا چین‌خوردگی به‌صورت هماهنگ و نامتقارن حداقل از افق احتمالی کنگان تا آسماری روی داده و سپس با افزایش دگرریختی، گسل‌ها شکل گرفته‌اند. افزون بر این، طول موج و شکل چین در واحدهای جوان‌تر از گچساران با واحدهای قدیمی‌تر از این سازند تفاوت دارد. در سیر دگریختی پیش‌رونده، شکل چین در ابتدا ملایم با منطقه لولای مدور بوده و سپس به تدریج به نوع باز با منطقه لولای زاویه‌دار تبدیل شده است. در خصوص فعالیت سطوح جدایشی میانی، ابتدا واحد تریاس دشتک و افق‌های ژوراسیک و سپس با پیشروی دگرریختی، افق گرو فعال شده است. بر پایه شواهد زیرسطحی موجود، چین‌خوردگی هر دو ساختمان مارون و کوپال مرتبط با گسل و از نوع جدایشی گسل‌خورده است. سازوکار جنبشی رشد چین در ساختمان مارون، ابتدا چرخش یال و سپس با افزایش دگرریختی، تلفیقی از دو سازوکار چرخش یال و مهاجرت لولا بوده در حالیکه در ساختمان کوپال، رشد چین تنها با سازوکار چرخش یال بوده است. همچنین، یک قطعه‌بندی ساختاری بر پایه توزیع شدت دگرریختی و حضور عناصر ساختاری مشابه در گستره مورد مطالعه پیشنهاد شده است.
